درباره کتاب

در طی دو دهه­ گذشته، نظریه هوش‌های چندگانه از سوی مدارس و آموزگارانی که تمایلی به ایجاد تغییر داشته‌اند، مورد استقبال قرار گرفته است. در واقع، استفاده از این نظریه به آنچه آموزگاران از پیش می­دانسته و انجام میداده­اند اعتبار میبخشد. آموزگارانی که از این نظریه استفاده میکنند، معتقدند با یادگیرندگان در این روش تنوع توانایی شناخت و راهنمایی و یادگیری خود را به نمایش میگذارند و به همین دلیل آموزگاران هم میتوانند از انواع متنوع تمرین بهره بگیرند. دلیل دیگر محبوبیت این نظریه همخوانی آن با رویکردهای آموزشی فعلی در مدارس است (مانند روش‌های یادگیری از طریق همیار، روش‌های یادگیری ساخت‌گرا و ...). نظریه هوش‌های چندگانه به آموزگاران فرصت میدهد اندیشه‌های خود درباره موفقیت کلاسی را گسترش دهند و بدین ترتیب هر چه بهتر جوابگوی نیازهای یادگیری دانش‌آموزان در کلاس درس باشند. به گفته کورن ‌هابرو کرچوفسکی (1995) نظریه هوش‌های چندگانه کلمات مفیدی دارد که باعث ایجاد زمینه برای تبادل نظر در مدرسه میان آموزگاران و والدین شده و به‌راحتی باعث شناسایی راه‌های خاص یادگیری هریک از دانش‌آموزان میگردد. کاربرد صحیح این نظریه مستلزم فهم دقیق از آن است. نظریه هوش‌های چندگانه، نظریه یادگیری یا یک رویکرد خاص آموزشی نیست. هیچ روشی به عنوان تنها راه کاربرد آن در محیط‌های آموزشی توسط هاوارد گاردنر تجویز یا معرفی نشده است. بنابراین، استفاده از آن در گرو فهم صحیح همراه با تفکر و تعمق است.